Yazar: Ahsen Sezer (10 Yaşında)
Editör: Enes Malik Deniz (15 Yaşında)
Çizer: Zeynep Bera Tozlu (12 Yaşında)
Merhaba, ben Anıl. Dokuz yaşındayım. Sarı saçlı ve yeşil gözlüyüm. Ailemin ikinci çocuğuyum. Ablamla o kadar iyi anlaşırım ki tüm gün birbirimizi sevgiden bunaltmayalım diye babam beni işe götürür. Size biraz babamın çalıştığı yerden bahsedeyim. Kendisi “112 Acil Çağrı Merkezi” denilen yerin idari kısmında oyun oynar. Bu oyunda İtfaiye, Sağlık, Polis, Jandarma, Sahil Güvenlik, AFAD ve Orman Yangın babama eşlik eder. Bazen bu oyuna ben de katılırım ve onun dosya düzenlemesine yardım eder, tamircilik oynarım. Oyunum şöyle: bir dosya alır onu yırtar ve yapıştırırım ve bunu gören babam mutluluktan bayılır. Hatta benim başka çalışanlara da yardımcı olmam için diğer birimlere gönderir. Mesela bu binada bulunan çağrıların alındığı salona gönderir. O katta çağrı alıcılar bulunuyor, onlar halkla sohbet ediyorlar, bazen iyi niyetli kişiler onları övüyor ve çağrı alıcılar o kadar mutlu oluyorlar ki başlarının üzerinde kesinlikle dumanlar tütüyor. Üstelik onlar da karşılık veriyorlar; bu durumdan fazlasıyla mutlular, o kadar mutlular ki telefonu kapattıktan sonra bile arayan kişi ile ilgili yanındaki arkadaşına bilgi aktarımı yapıyorlar. “Keşke tekrar arasalar,” diye bekliyorlar. Bir de burası 7/24 aktif olduğu için istedikleri kadar yatıp uyuyorlar. En çok da bilgisayar başında uyumayı seviyorlar. Asla ama asla kavga etmezler. Bir de aksesuar olarak kulaklık takarlar. Kulaklıklarını çok severler. İş dışında bile takmak isterler. 112 acil çağrı hattını arayıp müzik dinletenlere bayılırlar. Bu sayede keyiflenir ve müzik dinleten kişiye idari para cezası hediye ederler. Bunun dışında asılsız aramaları çok severler. Bu aramalar sayesinde ekip araçlarını gezintiye çıkarır, şehri köşe bucak dolaşırlar. Asılsız ihbarda bulunan kişiyi tespit ettiklerinde onunla özel olarak ilgilenir, tutanakları çiçek eşliğinde evine kadar gönderirler. Babam mesainin bitmesini hiç istemez. Çıkış saati gelmesin diye gözünü saatinden ayıramaz. Çıkma vakti geldiğinde, eve geç kalmamak için koşarak iş yerinden uzaklaşır. Ve böylece bir oyunu daha bitirir.
Comments