Yazar: Salih Doygun (11 yaşında)
Editör: Eyüp Selman Aksay (10. Yaşında)
Selamün aleyküm hemşerim. Ne o, şaşırdın mı? Şaşırırsın tabii. Ne de olsa hayatında bir karıncanın sesini duyan ilk insan oldun. Efendim, karıncalar konuşamaz mı? Teessüf ederim. Ağustos böceğinin saz çalmasına inanıyorsunuz, karıncanın konuşmasına inanmıyorsunuz. Ya konuşursa? Bizim ağustos böceğinden ne eksiğimiz var? inanana ağustos böceği saz, inanmayana karıncanın konuşması az… Neyse canım, bu kadar çabuk celallenmemek lazım. Size bir anımı anlatmak için geldim.
Uzun zaman önce; hayır hayır, çok uzun zaman önce, taa Kanuni Sultan Süleyman döneminde bir sefere çıkılmıştı. Ordu konaklayınca padişah boş bir park yeri bulup otağını kurdu. Sonra vezirleriyle birlikte maç yapmak için halı sahaya gittiler. Tam “Kanuni bizim takımda olsun,” kavgası başlamışken bir asker geldi. Kanuni’ye bir şeyler fısıldadı. Kanuni hemen paşaları topladı. “Karıncalar otağımın direğini kemiriyormuş, otağım yıkılacakmış. Ne yapmak lazım gelir?” Paşalardan biri bu sözleri duyar duymaz kolları sıvadı. Üzerinde “Made in Osmanlı” yazan bir makine icat etti ve Kanuni’ye sundu. “İşte karınca öldüren 3000. Bunun sayesinde karıncaların hakkından gelebiliriz.” O sırada başka bir paşa “Karıncalar da canlıdır, öldürmemeliyiz!” diye karşı çıktı. Padişah arada kalınca bir bilene sormak lazım diyerek Ebu Suud Efendi’nin kapısını çaldı. Fakat efendinin kulakları ağır işitiyordu. Ne yazık ki işitme cihazı icat edilmemişti. O yüzden kapıyı bir türlü duymadı. Kanuni pratik zekâlı bir adamdı. Çözümü hemen buldu. Yandaki çiftlikten bir koç aldı. Koçun başını kesti sonra koçbaşıyla kapıyı kırdı. Tamam burada şaka yaptım. Hahaha! Ebu Suud Efendi’ye, “Otağımın direğini karıncalar sarınca, bir mahsuru olur mu karıncayı kırınca?” dedi. Efendi biraz kızgındı -kapısının akıbeti yüzünden olsa gerek- o yüzden padişaha cevabı yapıştırdı: “Yarın Hakk’ın divanına varınca, Süleyman’dan hakkını alır karınca.”
Commentaires