Yazar: Elif Nisa ÖZDEMİR (9 Yaşında)
Asena adlı bir kız yaşarmış
Onun birçok arkadaşı varmış.
Bir gün bir arkadaşı “Pat!” düşmüş yere,
Başlamış Asena kıkır kıkır gülmeye.
Yardım etmiş Şennur ona, kızmışlar Asena’ya.
Düşene gülmek yakışıyor mu sana?
Neden yardım etmiyorsun arkadaşına?
İyilik etmek güzeldir insanlara.
Kalmaz arkadaşın, yaparsan böyle,
İhtiyacın olabilir bir gün senin de birine,
Sakın kimseye muhtaç olmam deme!
Pişman olursun bu söylediklerine.
Aradan geçmiş aylar, unutmuş olanları Asena,
Yürüyormuş bir gün ıssız bir sokakta,
Görmüş ağaçta kıpkırmızı bir elma.
Ağaca çıkmış Asena, o güzel elmayı almaya.
Elmayı koparmak üzereyken, “Pat! diye yere düşmüş.
Şennur gitmiş yanına, Asena hüngür hüngür ağlıyormuş.
Hemen kaldırmış onu. “İyi misin? “demiş.
Asena geçmişi hatırlayıp pişman olmuş.
Asena anlamış hatasını o günden sonra,
Dönmemiş asla sırtını yardıma ihtiyacı olana.
Hiçbir arkadaşını bırakmamış yarı yolda,
Bu hikâye de ders olsun okuyanlara.