Yazar: Elif Nisa ÖZDEMİR (9 Yaşında)
Editör: Mustafa Asım ACAR (11 Yaşında)
Şef Editör: Yağmur KARACAN
Asya’nın güneyinde fakir ama insanları mutlu olan bir ülke vardı. Bu ülkenin kralı Zalimba’ydı.
Bir gün kral Zalimba halkına bir duyuru yapıyordu. Tam konuşmasını bitirmişti ki ayağı takıldı ve yere düştü. Herkes birden gülmeye başladı. Zalimba halkının önünde çok utandı. Vezirleri hemen onu ayağa kaldırdılar. Kral çok sinirlenmişti. “Bundan sonra ülkemde gülmeyi ve eğlenmeyi yasaklıyorum.” dedi. Herkes kral şaka yapıyor sandı. Bir gün birkaç kişinin eğlendiğini gören kralın adamları bu kişileri hapishaneye attı. Böylece herkes kralın şaka yapmadığını anlamış oldu.
Artık ülkede düğünler, festivaller yapılmıyordu. Çocuklar oyun oynamayı bırakmıştı, sürekli ders çalışıyorlardı. İnsanlar da sürekli çalıştığı için ülke zenginleşmişti. Herkes bu durumdan memnun gözüküyordu, kral da memnundu. Giderek daha zengin ve daha zalim oluyordu. 5-6 yıl böyle devam etti.
Kral gün geçtikçe sıkılmaya başlamıştı. Canı eğlenmek istiyordu. Neredeyse sıkıntıdan patlayacaktı. Onu eğlendirmeleri için emir verdi ama insanlar bunca zaman eğlenmek yasak olduğu için nasıl eğleneceklerini unutmuştu. Kimse kralı güldüremiyordu. Vezirler bu duruma çare aramaya başladılar.
Bir gün ülkenin uzak bir yerinde bir soytarının yaşadığını öğrendiler, hemen kralı güldürmesi için onu saraya getirdiler. Soytarı işinde çok iyiydi, öyle komikti ki hem kralı hem de oradaki herkesi güldürmeyi başarmıştı. İnsanların da gülmeyi özlediğini düşünen kral bir eğlence organize etti. Büyük bir sirk çadırı kurdurdu. Güzel yemekler hazırlattı. Soytarının da gösterileri vardı ve herkes çok mutlu olmuştu.
Kral eğlenmenin herkes için ihtiyaç olduğunu anlamıştı. Bundan sonra her yıl aynı tarihte bu eğlence yapılacaktı. Yasak kalktı, insanlar çalışmaya ve eğlenmeye devam etti.